เสียงอื้ออึงในลำคอของจินฮวานจากการถูดบดเบียดริมฝีปากยิ่งกระตุ้นให้ฤทธิ์เหล้าทำงานได้ดี
แผ่นหลังบางกระทบกับเตียงนุ่มในขณะที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากกัน สายตาของเด็กที่เพิ่งเข้าอายุยี่สิบมองมาทำเอาคนตัวเล็กต้องเบนหน้าหนีเพราะความเขินอาย
ถึงแม้ว่าจุนฮเวจะชอบทำตัวลามกใส่บ่อยแต่มันก็ไม่ชินเสียทีกับความรู้สึกวาบหวิวนี้
โอเค..ยอมรับว่าจินฮวานเตรียมใจไว้ก่อนหน้านี้ว่ามันอาจจะเกิดขึ้น
ซึ่งเขาก็ไม่ปฏิเสธหรอกเพราะอยากตามใจจุนฮเวไงเออ
แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจว่าเขาคิดถูกหรือเปล่า
ยิ่งอีกคนมีแอลกอฮอล์พุ่งสูงในร่างกายแบบนี้ดูท่าแล้วคงไม่จบภายในรอบเดียวแน่ๆ
เด็กหนุ่มยืดตัวขึ้นแล้วจัดการถอดเสื้อยืดตัวเองออก ภายใต้กางเกงยีนส์รู้สึกคับแน่นมากขึ้นไปอีกเมื่อสบตากับคนใต้ร่างที่ปรือตามองกลับมา
จุนฮเวอยากจะข้ามขั้นเต็มทน ให้ตายเถอะว่ะ
จินฮวานแม่งไม่เคยรู้ตัวว่าสายตาที่มองมาทุกครั้งมันดูยั่วมากแค่ไหน จุนฮเวไม่ขอเถียงว่าตอนนี้เขากำลังเมา
แต่ก็ยังรู้ตัวดีว่าตอนนี้กำลังทำอะไร
จุนฮเวจะลงโทษไอ้คนกากที่มันไม่มีของขวัญเป็นชิ้นให้เขาเหมือนคนอื่น
แต่ก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้หาข้ออ้างมาเป็นคำขอทำเรื่องอย่างว่าได้
เรียวขาเล็กหุบเข้าหากันทันทีที่กางเกงนอนล่นลงไปอยู่ที่ข้อเท้าพร้อมกับกางเกงชั้นใน
เด็กตัวสูงจัดการแยกขาตั้งขึ้น
เสียงครางฮือเกิดขึ้นทันทีที่รับรู้ถึงลมหายใจอุ่นที่ลากผ่านบริเวณส่วนนั้นราวกับแกล้งให้เสียวเล่น
จะหนีบขาเข้ากันก็ทำไม่ได้ ไอ้เด็กหน้าหมามันเล่นล๊อคไว้ซะแน่น
“จุนฮเว..อย่า”
คนตัวเล็กพูดห้ามปนหอบ รู้ว่าจุนฮเวกำลังจะทำอะไรและเขาไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น
แต่ถึงห้ามให้ตายก็ไม่ได้ผลกับเด็กดื้อกูจุนฮเว
“...”
“อื้อ..”
หดเก็งท้องทันทีที่เรียวลิ้นแตะลงบนส่วนปลาย
ก่อนจะถูกครอบคลุมทั้งหมดด้วยโพรงปากอุ่น ความกระสันวิ่งแล่นทั่วทั้งร่าง ..มันรู้สึกเสียวแทบบ้า
จุนฮเวจะเก่งเกินไปแล้ว.. ไม่ว่าทำอะไรก็ทำให้เขารู้สึกดีไปหมด
มือบางขยุ้มกลุ่มผมนิ่มพร้อมสอบสะโพกรับ
ตอนนี้จินฮวานคงไม่มีอารมณ์มาเขินอายอีกแล้ว
ครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่กับมืออุ่นที่ลูบวนอยู่ที่ขา
“อ๊ะ.. อือ..”
รู้สึกใกล้ถึงจุดสูงสุดเต็มทนเมื่ออีกคนแกล้งละเลงลิ้นลงมาที่ส่วนหัว
ก่อนที่ความรู้เสียวนั้นจะเปลี่ยนเป็นเจ็บแปล๊บเมื่อเรียวนิ้วแรกถูกส่งเข้ามาโดยไม่บอกกล่าว
คนตัวโตโน้มตัวลงไปจูบปลอบทั่วใบหน้าแล้วจบลงที่ริมฝีปากสีสด
“อ๊ะ เดี๋ยว
อืมม” ไอ้เด็กนี่มันจะใจร้อนไปไหนวะ
นิ้วแรกยังไม่ทันคุ้นชินดีก็ดันอีกนิ้วเข้ามาเสียแล้ว
แต่จินฮวานทำได้เพียงร้องครางและหอบหายใจอยู่อย่างนั้น
แรงตอดรัดที่นิ้วทำให้เด็กหนุ่มผ่อนลมหายใจออกมาอย่างพยายามอดกลั้น
เห็นอีกฝ่ายปรือตายั่วกันแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเลิกเสื้อตัวบางขึ้นแล้วลงลิ้นกับยอดอกพร้อมจงใจกระแทกนิ้วเข้าจุดกระสันย้ำๆและนั่นเรียกเสียงคราวกระเส่าได้ดี
จุนฮเวหัวเราะในลำคอแล้วถอนนิ้วออก
ยืดตัวขึ้นปลดหัวเข็มขัดอย่างรีบร้อน เจ้าลูกชายอดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
ใบหน้าใสขึ้นสีทันที วันนี้จุนฮเวตื่นตัวเต็มที่ คาดว่าวันพรุ่งนี้จินฮวานคงได้นอนระบมทั้งวันแน่ๆ
“เมื่อไหร่จะเลิกเขิน”
คนตัวสูงถามขณะสอดแขนใต้ขาพับพร้อมจัดท่าทาง
“เรื่องแบบนี้เลิกเขินได้ด้วยเหรอ”
จินฮวานรู้ตัวว่ากำลังโดนชวนคุยเพื่อเบี่ยงความสนใจเลยพยายามที่จะสนใจกับคำถาม
ทั้งที่ใจกำลังเต้นรัวเมื่อสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่จ่อมาตรงช่องทาง
“หึ
อย่าเกร็งนะ”
“อ..อืม เจ็บ”ความเจ็บเสียดแล่นขึ้นมาจนจุนฮเวต้องเอื้อมไปหยิบขวดเจลหัวเตียงมาบีบใส่เพื่อบรรเทาความเจ็บปวดให้
เด็กหนุ่มขบกรามแน่นครางต่ำในคอเมื่อรับรู้ถึงแรงตอดรัด จินฮวานแน่น..
แน่นเสียจนเขาแทบทนไม่ไหวจะเสร็จมันตั้งแต่ตอนนี้
“ก็ใหญ่”
“ไอ้..อ๊ะ อา
จุนเน่..” คำด่าถูกแทนที่ด้วยเสียงครางเมื่ออีกฝ่ายเริ่มขยับกาย
ไอ้เด็กนี่มันยังหน้าด้านพูดไม่อายแม้กระทั่งตอนที่เมาแต่ก็เถียงไม่ได้เพราะมันเป็นความจริง
เสียงครางกระเส่าดังปนกับเสียงหอบของทั้งคู่
สะโพกแกร่งสอบเข้ามาจนสุดและดึงออกไปอยู่อย่างนั้นซ้ำๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็ว
จุนฮเวดูรุนแรงขึ้นกว่าปกติ ..ไม่มีแล้วไอ้เด็กที่ชอบทำเก๊กนิ่ง
ไม่มีแล้วไอ้เด็กที่ชอบกวนตีนใส่
แววตาจริงจังและต้องการของคนด้านบนสามารถทำให้ใจสั่นรัวอีกครั้ง
ใบหน้าคมซุกไซร้ซอกคอหอและไล่ลงมาที่แผ่นอกโดยฝากรอยคิสมาร์กเอาไว้
เสียงเนื้อกระทบน่าเขินอายทำให้คนตัวเล็กรั้งคออีกคนลงมาบดจูบก่อนจะผละออกมาหลุดครางอย่างห้ามไม่อยู่
เมื่ออีกคนเร่งจังหวะเร็วขึ้น อีกทั้งปลายมนร้อนนั่นร่อนกระแทกกับจุดสำคัญของอีก
“อืมม..” เสียงซี๊ดปากครางต่ำข้างหูปลุกปั่นอารมณ์คนตัวเล็กได้ดี
ส่วนปลายที่ถูไปกับหน้าท้องแกร่งเริ่มปริ่มน้ำจนต้องลดมือลงไปรูดรั้งเพื่อให้คลายความปวดหนึบลงบ้าง
“อ๊ะ..จุนฮเว..อื้อ
ตรงนั้น”
“จินฮวาน”
“ห้ะ..อ่ะ
หืมอะ..ไร”
“ยังอยากให้เราอาบน้ำอยู่ไหม”
“...”
“ไปห้องน้ำกัน”
“ถ้ารู้ว่าเวลาเมาจะหัวรุนแรงอย่างนี้นะ..”
“...” คนตัวสูงจับร่างเล็กหันหน้าเข้าหาผนังกระเบื้อง
คำบ่นอุบเรียกเสียงหัวเราะเบาในลำคอของเด็กหนุ่ม
น้ำอุ่นจากฝักบัวไหลผ่านกายเล็กจนเปียกชุ่ม
จุนฮเวลอบเลียริมฝีปากตัวเองอย่างคนหื่นกาม กับท่าทางที่ยืนแยกขาราวกับเชื้อเชิญให้สิ่งนั้นกระแทกใส่
อีกทั้งเสื้อยืดสีขาวบางเสียจนเห็นตุ่มไตบนกายได้อย่างชัดเจน
แม่งโคตรดูยั่ว..
“จะไม่ปล่อยให้กินเยอะขนาดนั้นแน่
อื้อ” จุนฮเวยืนซ้อนแผ่นหลังบางและเริ่มปลุกอารมณ์คนตัวเล็กที่ค้างไว้เมื่อครู่อีกครั้งด้วยการไล่เลียกกหูจนต้องย่นคอหนีด้วยความจั๊กจี้
“หึ
ห้ามไม่ได้หรอก”
“อ๊ะ..” ใส่แท่งร้อนเข้ามาอีกครั้งโดยไม่ทันให้อีกคนได้ตั้งตัว
และดูเหมือนท่าทางนี้มันจะทำให้เข้าได้ลึกกว่าเดิมซะด้วยสิ.. สะโพกแกร่งยังคงทำหน้าที่ได้ดีเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือไอ้เด็กนี่มันรุนแรงขึ้นอีก
คนตัวเล็กจับข้อมือแกร่งที่ค้ำผนังเอาไว้ เสื้อยืดที่ล่นลงมาจนเห็นไหล่ขาวอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวลงไปไล่กดจูบและฝากรอยไว้และส่งมืออีกข้างไปช่วยผ่อนปรนอีกคนทางด้านหน้า
“อ..
เร็วอีก..ได้ไหม อ๊ะ ..” กระแสน้ำที่ไหลผ่านไม่ได้ช่วยคลายความร้อนในกายทั้งคู่เลยแม้แต่น้อย
ร่างบางเอี้ยวหน้ารับจูบ คิ้วขมวดเข้าหากันพลางส่งเสียงอืออึงในลำคอเมื่อรู้สึกได้ว่าอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าจะได้รับการปลดปล่อย
ร่างสูงครางเสียงต่ำ
ช่องทางด้านหลังตอดเขาไม่หยุด ยิ่งเห็นใบหน้าใสที่หันมาปรือตามองมาอารมณ์ยิ่งปะทุเข้าไปใหญ่
ขบกรามแน่นพร้อมจับยึดสะโพกขาวไว้แน่นแล้วใส่ถี่ยิบไม่เกรงใจ มองแก่นกายที่ผลุบเข้าออกก่อนที่จะปลดปล่อยมันเข้าไปข้างใน
“อา..”
ร่างบางหอบและซบหน้าลงกับผนังทันทีที่ปลดปล่อยออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน
จุนฮเวกดจูบแผ่นหลังและต้นคออย่างรักใคร่ ก่อนจะมากดจูบที่ริมฝีปากอย่างอ่อนโยน
“เอาออกไปสิ อึดอัดนะ”
“อีกรอบเหอะ
ไม่ไหวว่ะ”
“อ่ะ..นี่ ไม่เอาแล้ว!” เผลอหลุดครางออกมาเมื่ออีกคนถอนกายออกก่อนจะโวยวายออกมาเสียงแผ่วเมื่อมือหนาเริ่มสอดเข้ามาลูบวนใต้เสื้อ
กูจุนฮเวเอาแรงมากจากไหนเยอะแยะกัน ! จินฮวานควรจะโทษฤทธิ์เหล้าที่มันแรงเกินหรือไอ้เด็กหื่นกามจุนฮเวดีล่ะ
“ก็จะเอา”
