วิศวะปากหมา 10 Sorry Baby #Junhwan

ริมฝีปากหนาทาบเบียดลงมาอีกครั้ง แต่เปลี่ยนจากรุนแรงเป็นอ่อนโยน นั่นจึงทำให้คนตัวเล็กคล้อยตามอย่างง่ายดาย ลิ้นร้อนไล่เลียจนริมฝีปากบางเผยอออก ไม่รอช้าส่งลิ้นเข้าไปเชยชิมความหวานภายใน ดูดดึงลิ้นเล็กเบาๆให้คนตรงหน้ายอมใจอ่อน กลิ่นรสของเบียร์คละคลุ้งไปทั่ว จากตอนแรกที่คนตัวเล็กไม่ชอบตอนนี้กลับตอบรับมันอย่างดี

“อื้ออ..แฮ่ก..” จุนฮเวผละออกมาให้คนตัวเล็กพักหายใจ จินฮวานหอบเล็กน้อยช้อนตาขึ้นมามองอีกฝ่ายที่กำลังสบสายตาเขาอยู่เช่นกัน ในหัวตอนนี้มันตีกันไปหมดจินฮวานไม่รู้ควรจะทำยังไงกับความรู้สึกบ้าๆนี้ อยากจะห้ามแต่เรี่ยวแรงกลับหายไปเสียดื้อๆ อยากจะพูดกับร่างสูงให้รู้เรื่องก่อนแต่มันกลับมีแค่เพียงแค่เสียงครางน่าอายออกมาก

 “ฮื่อออ”  มือหนาลูบไล้ไปตามเอวคอดจนลามมาถึงสะโพก บีบเค้นเพียงเล็กน้อยให้ตกใจเล่น จมูกโด่งไล้สูดดมตามซอกคอหอม เด็กหนุ่มแอบยกยิ้มแล้วป้อนจูบร้อนอีกเมื่อได้ยินเสียงร้องอื้อึงในลำคอของอีกคน จินฮวานไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่แขนทั้งสองถูกยกขึ้นมาคล้องลำคอแกร่ง และก็ไม่รู้เลยว่าจุนฮเวกำลังนำทางให้เดินถอยหลังมาที่เตียงแล้ว..

จุนฮเวจัดการกองหนังสือที่เกะกะบนเตียงไปให้พ้นทางก่อนจะผลักร่างบางลงไปนอน บอกตามตรงว่าไอ้เด็กนี่ในเวลาแบบนี้มันดูน่ากลัวเป็นบ้า จินฮวานดูตัวเล็กลงไปอีกเมื่ออีกฝ่ายโน้มตัวมาคร่อมทับพร้อมมองด้วยสายตาที่ชวนเขิน

 “อ๊ะ..งื้ออ จุนฮเว ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ” คำพูดงอแงกับสายตาอ้อนวอนไม่ได้ช่วยให้เด็กหนุ่มยอมใจเย็นลงเลย จินฮวานเชื่อสนิทใจแล้วว่าจุนฮเวคงดื่มหนักมาถึงไม่ฟังกันอย่างนี้ ร่างสูงตามมาคร่อมก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมอย่างหื่นกระหาย พ่นลมหายใจร้อนก่อนจะพูดกระซิบเบาๆข้างหู

 “ไว้คุยพรุ่งนี้ได้มั๊ย ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว..”

 “...”

 “..นะคะ”

..ก็มันเป็นซะอย่างนี้

ไม่รอฟังคำท้วงอะไรอีก สอดมือเข้าไปในเสื้อนอนตัวบางจนเผลอหลุดเสียงครางลั่นเมื่อสัมผัสถึงนิ้วมือหนาที่บดขยี้ลงมาบนยอดอก ให้ตายเถอะ มันน่าอายเป็นบ้า เป็นครั้งแรกที่จินฮวานหมดทางหาข้ออ้าง เขาใช้มุกแกล้งหลับไม่ได้อีกแล้ว

“อ๊ะ..อืออ” ร่างเล็กที่บิดเร้าไปมาเสียงหอบหายใจติดขัดข้างหู ยิ่งทำให้จุนฮเวแทบอดใจไม่ไหว มือหนาเลื้อยผ่านลงไปถึงขอบกางเกงเกี่ยวเอากางเกงนอนลงมาเท่านั้นแหละจุนฮเวก็ยกยิ้มพอใจขึ้นมา

“ไม่ใส่กางเกงในเหรอ”

“ส..ใส่ทำไม อึดอัด” ใครเขาใส่ตอนนอนกันเล่า

ริมฝีปากสีสดพูดจาน่ารักออกมาก็ยิ่งหมั่นเขี้ยว รูดรั้งกางเกงลงมาโยนทิ้งไปทางอื่นไม่ทันให้คนตัวเล็กได้ตั้งตัวทำให้เรียวขาหุบเข้าหากันอัตโนมัติเพราะความตกใจ ใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารักทำให้จุนฮเวอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดแก้มอีกรอบ

ฟอดดด..

คนเมาทำอะไรก็ไม่ผิดจริงไหม?

 จุนฮเวจับขาเรียวให้แยกออกเผยให้เห็นส่วนน่าอายของคนตัวเล็ก ริมฝีปากหยักยกยิ้มอย่างผู้มีชัยเมื่อเห็นว่าส่วนนั้นของอีกคนก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมด้วยแล้ว

“อ..อืออ อ๊ะ..” มือหนาส่งไปจับแกนกายเล็กชักรูดเบาๆจนเริ่มขยายขนาดขึ้นเต็มที่ เสียงครางที่พยายามกลั้นไว้ในที่สุดก็ต้องระบายออกมาเมื่อถูกจู่โจมแผ่นอกด้วย ลิ้นร้อนลากผ่านตุ่มไตบนแผ่นอกขบเม้มดูดดึงจนเกินรอยน่ารักไว้หลายจุด

จุนฮเวผละตัวออกมาจ้องมองคนใต้ร่างก็ต้องกลืนน้ำลายลงคอเพื่อข่มอารมณ์ที่พุ่งสูงในตัวตอนนี้ ยิ่งเจอจินฮวานในสภาพเสื้อนอนหลุดลุ่ยใบหน้าใสขึ้นสีดวงตาใสคลอไปด้วยน้ำตาเพราะความเสียวไหนอีกทั้งเสียงครางหวานนั่นอีก คิดแล้วมันก็อยากจะจับมารักแรงๆสักที

“อ๊ะ จุนฮเว ฮึก.. จะไม่ไหว..แล้ว..ฮื่อ..”  มือหนาเร่งความเร็วพร้อมแกล้งบดนิ้วลงไปส่วนปลายอย่างหนักหน่วงจนน้ำใสปริ่มออกมา ความเสียวแผ่ซ่านไปทั้งร่าง ก่อนริมฝีปากหนาจะกระตุกยิ้มร้ายขึ้นพร้อมกับมือที่หยุดลงไปซะดื้อๆเรียกให้คนตัวเล็กหันมามองค้อนใส่แล้วเอื้อมมือมาจะรูดรั้งเองแต่กลับโดนปัดออก

งื้อออ จุนฮเวไอ้เด็กใจร้าย

จุนฮเวจัดการถอดเสื้อแล้วโยนไปทางอื่นอย่างไม่ใยดี ก้มลงมาฝังหน้าลงกับซอกคออีกครั้ง ลากปลายจมูกสัมผัสเบาๆทำเอาร่างเล็กต้องเอนเอียงให้ทำตามใจ  แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อร่างสูงกัดลงไปเต็มแรงไม่พอยังดูดเม้มหนักๆ ทำเอาจินฮวานได้แต่ร้องท้วงในลำคอไม่ได้จะห้ามเพราะถึงจะเจ็บแต่ก็ต้องยอมรับเลยว่ามันก็รู้สึกดีไม่ใช่น้อย

“ฮ..อย่า..แกล้ง อื้อ” มือหนาย้ายไปที่ช่องทางด้านหลัง เพียงแค่สัมผัสลงไปจินฮวานก็สะดุ้งตัวร้องครางออกมา เรียวนิ้วลูบไล้วนอยู่รอบๆไม่ยอมใส่เข้ามาสักทีเหมือนจะแกล้ง จินฮวานมองค้อนใส่ไปอีกรอบหวังวว่าไอ้คนตัวโตมันจะสำนึกบ้างแต่กลับได้รอยยิ้มร้ายกลับมาแล้วสอดนิ้วเข้ามาไม่ทันให้ตั้งตัว 

“อ..อือ เจ็บ” จุนฮเวยังคงค้างไว้อย่างนั้นเพื่อให้จินฮวานได้ปรับตัว แต่แรงตอดรัดที่นิ้วทำเอาจุนฮเวต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆข่มตาระงับอารมณ์ดิบของตัวเองเอาไว้ แม้ว่าส่วนล่างมันโป่งพองจนจะทะลุเนื้อผ้าแล้วก็ตาม

จุนฮเวก้มลงไปจูบซับทั่วใบหน้าใสให้ผ่อนคลายลงแล้วเริ่มขยับนิ้วเข้าออกเบาๆ ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะ และจำนวนนิ้วที่เพิ่มขึ้นเป็นสอง จุนฮเวขมวดคิ้วมุ่น ส่งลิ้นออกมเลียริมฝีปากตัวเอง ผ่อนลมหายใจข้างหูจินฮวานหนักๆ ให้กับคับแน่นภายใน อา..แน่นชะมัด ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้าตัวเขาเข้าไปมันจะเสียวขนาดไหน..

“อ๊า ! อื้ออ จุน..ฮึก.. อ๊ะ” ร่างเล็กร้องขึ้นเมื่อปลายนิ้วกระแทกเข้ากับจุดกระสันภายใน จุนฮเวกระตุกยิ้มก่อนจะเพิ่มอีกนิ้วเข้ามาแล้วแกล้งสะกิดปุ่มนั้นย้ำๆ จนจินฮวานแทบทนไม่ไหวได้แต่ดิ้นพล่านไปมาจนจุนฮเวต้องจับล็อคเอาไว้ นิ้วเรียวถอนออกมาไม่ยอมให้คนตัวเล็กเสร็จ เด็กหนุ่มหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นคนตัวเล็กครางฮือในลำคออย่างขัดใจเพราะโดนแกล้ง ร่างสูงจัดการปลดชิ้นส่วนท่อนล่างออกไปกองอยู่ที่เข่า ก่อนจะขยับมือชักรูดแกนกายใหญ่ของตัวเอง จินฮวานเห็นแบบนั้นก็รีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

.. มันจะเข้ามาได้จริงๆเหรอวะ

ร่างสูงที่เงยหน้าขึ้นมาเห็นสีหน้าหวาดๆของคนตัวเล็กก็ก้มลงไปฟัดแก้มอีกหนให้กับความน่ารักนี้ก่อนจะกระซิบชิดหู

“ใหญ่อะดิ”

“....ก็งั้นๆ” ขอเบะปากสักที อะไรมันจะมั่นหน้าได้ขนาดนี้วะ แต่มันก็ใหญ่จริงแหละไม่เถียงก็ได้ เออ

“หึ แล้วจะร้อง”

“อ๊ะ.. ฮึก.. เจ็บ” คนตัวเล็กน้ำตาร่วงทันทีที่ร่างสูงกดแทรกส่วนนั้นเข้ามาเพียงแค่ครึ่งเดียวแรงรัดแน่นที่รุนแรงทำเอาจุนฮเวสูดปากด้วยความเสียว ส่งลิ้นออกมาเลียริมฝีปากตัวเองอีกครั้งพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้รุนแรงกับจินฮวาน

“อย่าเกร็ง..อืม” จุนฮเวโน้มตัวลงมาจูบปลอบทั่วใบหน้าก่อนจะมาจรดที่ริมฝีปากบาง กวาดลิ้นทั่วปากเกาะเกี่ยวกับลิ้นเล็กจนคนใต้ร่างเคลิ้มตามก็กดแทรกความใหญ่โตเข้ามาจนสุด คนตัวเล็กเบิกตากว้าง น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง มันทั้งเจ็บทั้งแน่น

“ซี๊ดด..อืม ขอโทษ..” แรงตอดรัดจากคนตัวเล็กทำเอาเด็กหนุ่มแทบเป็นบ้าเอ่ยคำขอโทษที่น่ารักที่สุดในโลกออกไป ถึงตอนนี้อยากจะกระแทกเข้าไปเต็มทีแต่ก็ทำไม่ได้

จุนฮเวก็แค่อยากจะถนอมจินฮวานให้มากที่สุด..

“อ..อะ ขยับเลยก็ได้ อ๊ะ..” ไม่ทันจบประโยคร่างสูงก็ไม่ทนอีกต่อไป ถอนกายออกไปแล้วแทรกเข้ามาใหม่จนสุดเรียกเสียงครางออกจากคนตัวเล็กได้ไม่น้อย ความเจ็บเสียดในตอนแรกเริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านแทนเมื่อจุนฮเว กระแทกกายเป็นจังหวะ

“อ๊ะ..เร็วอีก..อือ ..ก็ได้”

ได้ยินคำอนุญาตเชิงยั่วยวนแบบนั้นก็ก้มลงไปบดจูบด้วยความหมั่นเขี้ยว ในขณะที่เอวหนาก็เร่งจังหวะเร็วขึ้นตามคำร้องขอส่งผลให้มือเล็กจิกปลายเล็บลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายอารมณ์

“อ..ฮื่ออ จุนเน่..อ๊ะ”

“อืมม ซี๊ดด..ชอบมั๊ย” จุนฮเวครางรับก่อนจะถามคำถามที่ทำให้จินฮวานเงยหน้าขึ้นมาสบตา

“อือ..ชอบ ..อ๊ะ”

“หมายถึง อืม.. จุนฮเวอะชอบมั๊ย” คิ้วหนาขมวดมุ่นเข้าหากันเพราะคนใต้ร่างยังคงตอดรัดไม่หยุด สะโพกยังคงทำหน้าที่ขยับเข้าออกไม่ขาด ส่วนจินฮวานเมื่อได้ยินแบบนั้นใบหน้าใสก็ขึ้นสีระเรื่อ ไม่กล้าสบตากับร่างหนาที่จ้องเอาคำตอบ แต่มีเหรอที่จุนฮเวจะยอม กระแทกกายแรงขึ้นอีกพร้อมจับคางเล็กให้หันกลับมาสบตา ฮื่ออ มาทำอะไรตอนนี้เล่า!

“อะ.. ช..ชอบ อ๊ะ ฮ..อื้ออ”ได้ยินเพียงเท่านั้นจุนฮเวก็ยกยิ้มด้วยความพอใจมองดูคนตัวเล็กที่หันหน้าหนีเพราะความเขินก่อนจะโน้มตัวลงไปประกบจูบเข้ากับอีกฝ่าย

“ชอบเหมือนกัน” 

ชอบเหมือนกัน

ชอบเหมือนกัน

ชอบเหมือนกัน

..หมายถึงชอบจินฮวานเหมือนกันหรือเปล่านะ?

เมื่อเห็นคนตัวเล็กทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่ก็เบี่ยงเบนความสนใจโดยกระแทกกายเร็วขึ้นพร้อมส่งมือลงไปชักรูดแกนกายเล็กที่ใกล้จะปลดปล่อยแล้ว

“อ้ะ ฮื่ออ ไม่ไหว.. อึก อ๊า!!” ร่างเล็กชิงปลดปล่อยไปก่อนน้ำกามไหลเลอะเต็มมือหนาและหน้าท้องขาวไปหมด เมื่อเห็นอย่างนั้นจุนฮเวไม่ปล่อยให้จินฮวานได้พัก กระแทกเข้ามาหนักๆอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นมากมายเต็มช่องทางหลัง ผ่อนจังหวะเข้าออกลงช้าๆก่อนจะหยุดลงในที่สุดแล้วซบหน้าลงกับซอกคอของร่างเล็ก

มือเล็กยกขึ้นมาลูบหัวของอีกคนเล่น จุนฮเวยิ่งซุกหนักเข้าไปอีก ไอ้เด็กนี่กำลังอ้อนเขา.. จินฮวานสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนที่พ่นลงมาหนักๆ ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะเงยขึ้นมากดจูบที่แก้มแล้วกระซิบเสียงแหบพร่าถามคำถามที่เหมือนเป็นประโยคบังคับเสียมากกว่า

“อีกรอบป้ะ”

---------------------

มีต่อนะกลับไปที่เด็กดีเยย