“จุนฮเวเป็นอะ...อื้อ!” จินฮวานกลืนคำถามลงคอทันทีที่ริมฝีปากหนาเบียดมาแทนคำตอบ
ด้วยความตกใจจนเผลอเปิดปากออกยิ่งเป็นโอกาสดีของไอ้เด็กยักษ์เสียมากกว่า
ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในโพรงปากกวาดต้อนไปทั่วจนอดเคลิ้นตามไม่ได้
ก็บอกไปแล้วไงว่าจุนฮเวจูบเก่งเป็นบ้า..
“อื้ออ” จุนฮเวถอนริมฝีปากออกเมื่อรับรู้ได้ว่าคนด้านบนเริ่มหายใจไม่สะดวกแล้ว
จินฮวานจินตนาการไม่ออกเลยว่าถ้าเขาเงยหน้าไปสบตากับเด็กนั่นตอนนี้จะเป็นยังไง
เขาคงเขินจนแทบทนไม่ไหว เด็กหนุ่มเชยคางมนขึ้นมาสบตากัน
เพียงแค่ครู่เดียวจินฮวานก็ต้องซุกหน้าลงไปอีกครั้ง
สายตาจุนฮเวตอนนี้มัน.. จะพูดยังไงดีล่ะ.. มันเหมือนต้องการ..
“จุดอ่อนของฉันคือต้นคอ รู้ไว้ด้วย” จินฮวานผละออกมาสบตา “แล้วนาย..”
“....”
“ก็ปลุกมันนะคิมจินฮวาน..”
ชิบหายได้ไหมล่ะกูจุนฮเว..
จากคนขี้อ่อยในตอนแรกกลายเป็นเด็กน้อยที่กำลังโดนรังแก
จินฮวานดึงสติกลับมาได้เมื่อรับรู้ว่าแผ่นหลังตัวเองสัมผัสเตียง
ไมทันได้แย้งอะไรออกไปริมฝีปากของคนด้านบนก็ทาบลงมาอีกครั้ง
เสียงอื้ออึงในลำคอยามดูดดึงริมฝีปากล่างกระตุ้นอารมณ์ทั้งคู่ได้ดี
ก่อนจินฮวานจะสะดุ้งผละจูบเมื่อมือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่งสอดเข้ามาลูบไล้ที่เอวบาง
จินฮวานรู้สึกว่าเหมือนจะหัวใจใกล้วายตายแล้ว
ไอ้เด็กนี่ไม่มีความใจเย็นเลย คิดจะรุกก็รุกซะกูไปไม่เป็นเลย ยอมรับว่าตัวเองเป็นฝ่ายยั่วเขาก่อน
แต่ถึงยังไงจินฮวานก็ยังไม่พร้อมกับเรื่องแบบนี้อยู่ดี
มันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบของเด็กวัยสิบเก้าอย่างจุนฮเวเท่านั้น โกทูบาสรูมเว้ย
“เดี๋ยวๆ อ๊ะ..”
ดูเหมือนจุนฮเวจะไม่ปล่อยจินฮวานไปง่ายๆแล้ว
จุนฮเวล๊อคร่างเล็กไว้พร้อมย้ายริมฝีปากลงไปที่ซอกคอหอม
อีกทั้งมือปลาหมึกที่เลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆ
ยิ่งทำให้จินฮวานรู้สึกว่ากำลังตกอยู่ในกำมือของไอ้เด็กหื่นกามนี่แล้ว
ภาวนาในใจให้จุนฮเวหยุดการกระทำนี่ซะ
แต่อีกใจหนึ่งก็ยอมรับได้อย่างไม่อายว่าเขาก็รู้สึกดีเช่นเดียวกัน
“จุนฮเว..มัน..”
“เสียวหรอ”
ตู้ม !! ราวกับมีระเบิดถูกโยนลงมากลางอก
เด็กอายุสิบเก้ารู้วิธีที่จะทำให้คนอื่นเขินจนแทบจะระเบิดตัวเองได้ขนาดนี้เลยเหรอ
หรือเป็นเพราะไอ้เด็กบ้านี่มันเก็บเงียบนิสัยหื่นกามเอาไว้กันแน่
ไม่ใช่เรื่องน่าขำเลยกับไอ้การที่ก้มกระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูพร้อมงับติ่งหูชวนจั๊กจี้เสียจนต้องย่นคอหนีแบบนี้
โอ๊ยยยย พ่อคุณ ! มึงฆ่ากูเถอะ ทำไรทำเลยยย กูยอมมึงทุกอย่างแล้ว
“อื้ออ!”
ความพยายามที่จะกลั้นเสียงพังทลายลงไป
คนตัวโตกว่าจู่โจมเนื้อขาวบริเวณลำคอด้วยการไล่เลียและขบเม้มหนักๆ จนแอบรู้สึกเจ็บ
จุนฮเวเข้ามาแนบชิดกว่าเดิมจนจินฮวานรับรู้ได้ว่าอะไรบางอย่างกำลังดันต้นขาของเขาอยู่
และจินฮวานไม่ได้ใสซื่อขนาดนั้น
คนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วตัดสินใจผงกหัวขึ้นมอง
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมากับสิ่งที่เห็น
ส่วนนั้นของจุนฮเวมันชี้ดันกางเกงจนเห็นได้ชัด..
ฉันทำผิดไปแล้วจริงๆ ฉันทำพลาดไป ..
ดูเหมือนว่าจุนฮเวจะเห็นสายตาของคนใต้ร่างและรับรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
คนตัวสูงยิ้มขำในลำคอทำให้จินฮวานผละสายตาจากส่วนนั้นมามองอีกฝ่ายอย่างสงสัย
เด็กหนุ่มให้คำตอบคนตัวเล็กโดยการโน้มตัวลงมากดจูบย้ำทั่วใบหน้าแล้วผละกายออกไปก่อนจะเดินตรงเข้าห้องน้ำไป..
เดี๋ยวนะ.. พี่ขอพื้นที่สับสนหน่อย
นอนกลอกตาสับสนอยู่ในท่าเดิม
จินฮวานแค่นหัวเราะก่อนจะอมยิ้มออกมาให้กับนิสัยน่ารักของไอ้เด็กยักษ์
ถึงจะแอบเคืองนิดหน่อยที่ปล่อยให้เขาอารมณ์คั่งค้างและยังไปมีความสุขด้วยมือตนเองในห้องน้ำ แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีที่เขายังรอดปลอดภัยอยู่
จินตนาการไม่ออกเลยว่าถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ครั้งที่สองจุนฮเวจะยังใจดีแบบนี้อีกไหม
ความรู้ใหม่วันนี้คือจุนฮเวแม่งเป็นเด็กหื่มกาม
จินฮวานหยัดตัวเองให้ลุกข้นมานั่งพลางจัดความเรียบร้อยของตนเองก่อนจะชะงักไปเพราะเสียงที่ดังรอดมาจากห้องน้ำ
“อืมม ซี๊ด...”
อืมใช่.. กามมากๆ
“มึงเบาๆหน่อยได้ป่ะล่ะจุนฮเว!”
ไอหมาบ้า!!!
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น